De voornaamste reden waarvoor we naar Ko Pangan gingen was de beruchte Full-Moon Party. Iedereen ging er heen, dus wij ook. Een paar dagen op voorhand aankomen was de boodschap, als je tenminste goedkoop wilde slapen. We hadden geluk en vonden een zalig hutje boven op een berg voor 300 baht. Maar toen onze buurman ons kwam melden dat er de vorige nacht bij hem was ingebroken, checkten we de veiligheid van onze hut en al gauw stapelden de inbraaksporen zich op... Gaten in de valse plafond, dichtgetimmerde gaten in de houten muur, vervangen slot, ramen die niet meer goed sloten, ... We besloten te verhuizen. En hadden weeral geluk: een hut vlakbij de receptie van het guesthouse ernaast was beschikbaar voor 400 baht. We voelden ons al veiliger.
Ons eerste plan was een dokter te vinden om de ooronsteking van Line te genezen. Hij vroeg 500 baht voor de consultatie (dat was veel, maar ok). Hij spoot Lines oren uit en stelde een oorontsteking vast. Hij gaf ook meteen medicijnen: 2 soorten pillen voor 3 dagen en oordruppels. Allemaal goed, tot we hoorden wat het kostte... Hij vroeg in het totaal 2000 baht (40 euro), wat betekent dat de dokter een dikke afzetter is, die profiteert van de zieke toeristen en hun reisverzekering. Tsss....!
Het drukke Hat Rin Nai en Hat Rin Nok in Ko Pangan was supertoeristisch, en dan ook superduur! Niet echt ons ding. Alleen het strand met helder water was leuk. De Full-Moon Party was eigenlijk 1 groot drankfestijn. Overal verschillende soorten muziek, vuurshows en vooral veel emmers (echt letterlijk emmers) drank. Leuk, maar niet voor te lang.
Tijd om verder te trekken. Nog niet zeker van onze volgende bestemming vertrokken we met de ferry nar het vasteland. Na wat te hebben gelezen besloten we naar Pak Bara te gaan en daar de boot te nemen naar Ko Lipe, een mini-eilandje aan de westkust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten