Sa wat dii kaa!
Eindelijk zijn we op een plaatsje waar het internet iets goedkoper is. Hier volgt de rest van het verhaal van Bangkok:
Na Sonkran, het superdrukke nieuwjaarsfeest, konden we eindelijk de stad wat beter verkennen. We trokken al meteen het drukste deel in, namelijk Chinatown. Geuren en kleuren, allemaal even onbekend, een drukke 'thieves-market', die zijn naam niet gestolen heeft (haha), waar je in de ministraatjes opgeslokt wordt door de hitte, het volk, de pokemonachtigen en de piercings.
Een regenbui verfriste ons nadien. De dag erna deed het zwembad hetzelfde. We wandelden nog wat rond in de drukke Kao San buurt. Als we op het einde van de reis nog geld over hebben, willen we daar zeker nog gaan shoppen!
17 april namen we 's avonds de bus. 'Reclining seats', wat weinig slaap betekent. Rond half drie 's nachts werden we ergens gedropt, waar we tot 6 uur moesten wachten op de ferry naar Ko Pangan, een eiland aan de oostkust. Net dan begon het Sonkranfeest zich ook te wreken in de oren van Line. Een oorontsteking. Heel veel pijn en zo doof als iets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten