Eindelijk rust en een strandje voor ons alleen! Hallo!
Om op onze avonturen verder te gaan: (en ja papa David, we houden consequent een dagboek bij!)
Na Pushkar waren we dus in Jodhpur, the Blue City. Het fort daar was erg mooi, maar wel wat duur. Het zicht over de stad was heel knap (zie foto). Heel drukke stad met veel bangles, stofjes en sapjes. Vooral veel van hetzelfde.
Van Jodhpur zijn we doorgereden naar Khuri, een dorpje in de woestijn. Daar trokken we per kameel de woestijn in, om daar ook de nacht door te brengen. Heel mooie zonsondergang en heel lieve Indiers die lekker voor ons gekookt hebben. De nacht was niet te koud en de zonsopgang was even mooi als de zonsondergang.
Van Khuri naar Jaisalmer gereden: een zandkleurige stad met een verzakkend fort op 100 km van de Pakistaanse grens. (Maar geen nood, het was veilig) Daar genoten we van de gezelligheid, een Jaintempel en het meer.
Van Jaisalmer reden we naar Ranakpur, op 90 km van Udaipur. Het was een lange autorit en we waren blij dat een rustig hotelletje en een groot meer ons opwachtten.
De volgende ochtend bezochten we een prachtige Jaintempel in Ranakpur en daarna reden we door naar Udaipur. Met een keelonsteking, maar die ging later snel voorbij door antibiotica. Udaipur was een aangename stad, waar we inde smalle straatjes konden verdwalen.
26 februari namen we de trein van Udaipur naar Ahmadabad, en lieten we Rajasthan en Mister Singh achter. Van Ahmedabad namen we de trein naar Veraval. Alles samen een nacht en een volle dag onderweg.
Van Veraval namen we de bus naar Una, maar omdat we iets verkeerd gegeten hadden deed die hobbelige busrit ons geeb deugd. Een vol kotszakje gewoon uit het raam gooien en geen Indier die opkijkt. Ook niet van het kotsgeluid, want dat geluid maken ze zelf constant...
Ziek aangekomen in Una en de rikshaw naar Diu (aan de kust) genomen. Een hotelletje gevonden en s nachts en de volgende 1,5 dag ziek geweest. Wanneer we wat beter waren konden we toch nog gaan zwemmen in de zee en genoten we van een strandje voor ons alleen!
Diu is heel rustig en mooi en ons hotelletje ook. De uitbaters waren supervriendelijk!
Vandaag zijn we van Diu naar Veraval gegaan met de bus en morgen nemen we de trein naar Ahmedabad en dan naar Mumbai. Het wordt weer een zware reis...
India is heel mooi, maar zo vervuild. Echt heel spijtig. Rans overal en alles is vuil en stinkt. Wij proberen proper te blijven en niet te stinken.
Alles is nu ok met maag en keel en darmen, maar ik ben benieuwd voor hoelang...
Het gestaar van de Indiers begint wat te wennen, maar ik blijf het bizar vinden hoe ze blijvan zwaaien, wijzen, gapen, geichelen, ...
Zo, onze update zit erop.
Groetjes
Dave en Line
aka
Dew and Lena
3 opmerkingen:
Foto's van het afscheidsfestijn (alweer lang geleden, ik weet het) kunnen aanschouwd worden op mijn facebook-euh-profielpagina. Die van Philip DeMan dus. Word (Engels).
Hey avontuurlijke levensgenieters,
met hetzelfde gevoel als de vorige keren heb ik met een brede glimlach jullie tekstje gelezen en de foto's bekeken. Waaauuuuww!!! jullie avonturen zijn geweldig! Het ziek zijn is nu eenmaal een onmisbaar element van zo'n reis, dat zeker ook meerdere malen kan voorkomen. Maar geen stress, het komt altijd wel terug in orde! =)(nu weet ge al beter wat ge doen toch) Ik herken jullie ervaringen, echt zot, heel gelijkend, en aan dat gewuif en geroep; hey, how are you,dat geraak je wel gewoon hoor, af en toe is me lachen is ook wel een leuke manier om ermee om te gaan. Vooral gewoon laten doen en u ni laten opboeien wanneer je een bezienswaardigheid bent! =)
Geniet nog met volle teugen van deze onvergetelijke ervaring!
Zoen
Katrien
hey maatje
uw kaartje is goe aangekomen
vandaag. ziet er wel goe uit
daar. geniet er maar goe van
iep
stoffel
Een reactie posten