Goa naar Hampi

Vanuit Vagator zijn we vertrokken naar Panaji, een stad die ons allerminst beviel, en waar we dus maar 1 nacht hebben doorgebracht. Saaie stad.

Daar hebben we dan maar meteen een bus geboekt voor de volgende dag richting Hampi. 400 km rijden, en de bus deed er 12 uur over. Je kan dus al raden: het was echt hobbelig en bobbelig. Weinig geslapen, vuil beddeke en Dave is bijna door het bed gekrakt. We hebben het bed moeten verstevigen met een plank.

Moe aangekomen in Hampi, en op aanraden van andere toeristen een hotelletje aan de overkant van de rivier gezocht. Het beste ooit! Het Shanthi Guest house had kleine bungalows met een schommelbedje buiten, een gezellige 'chill-out' en zicht op de rijstvelden. Superrustig, goede service, lekker eten, echt zalig!

Zoals je op de foto's kan zien is Hampi een heel aparte plaats. Gekke rotsformaties en ruines van de 15e eeuw. Heel mooie uitzichten, een heel hoge apentempel en veeeel te heet! We hadden spijt dat we er niet langer konden blijven...

Om naar het centrum van Hampi te gaan moesten we altijd een bootje nemen over de rivier. Dus altijd betalen. Gierig als we zijn wilden we wel eens proberen zelf de rivier over te steken. Een Indische vrouw nam ons mee door de rivier, waar Line al gauw uitschoof en helemaal nat werd, maar snel bleek dat ze meer geld wilde dan het bootje. We hebben haar evenveel gegeven als we aan het bootje zouden geven.

In Hampi zagen we een tempel, waar een heilige olifant (Laxmi) leefde. Als je hem 1 roepie gaf (in zijn slurf), gaf hij die aan zijn baas en zegende hij je met zijn slurf. Grappig hoor! De olifant zit dus niet aan Lines borsten, hij is op weg naar haar hoofd om het te zegenen... Dave nam de foto iets te vroeg!

Er is veel armoede in India. In het begin is het vrij moeilijk: bedelende kindjes, kindjes die circusacts uitvoeren op hun 3 jaar en geld vragen... Op den duur word je hard en kan je tegen iedereen droog 'nee' zeggen en dat ook volhouden, hoe lang ze ook blijven zagen.
De voorlaatste dag in Hempi aten we wat druifjes, die we zorgvuldig wasten met flessenwater. Slecht idee. De volgende nacht en dag waren we beide ziek. En dan moesten we in de hitte, pal op de middag, met onze rugzakken een stad verder om de bus terug naar Goa te nemen. Pfff... Viel niet echt mee. Indiers merken ook niet dat je groen ziet van ziek te zijn. Ze blijven vragen: 'Coconut?' 'Do I look like I want a coconut?'

De busrit viel ook niet echt mee. Kotszakje bij de hand, en net als dat wat vol aan geraken is, komt er een bus gapende Indiers voorbij. Leuk is anders.

Toch hadden we ook een beetje geluk en stopte de bus op een plaats die we niet verwacht hadden, maar waar we wel graag naartoe wilden: Palolem. Snel snel om 5u 's morgens uit de bus geklauwterd en een eenzame rikshaw gevonden die ons naar een goedkoop hotelletje met strandhutjes bracht. Zaaalig!

Krakkemikkig standhutje, maar we hebben alles wat we moeten hebben. Plus: een hele hoop varkentjes onder ons hutje, en een rat, die ze hebben doodgeschoten.

Palolem, in het zuiden van Goa, is leuk voor een dag of 2, maar niet zo gezellig als het noorden. Morgen vertrekken we dan ook naar Gokarna (in Karnataka), waar we het colourfestival Holi (vgl. Paghwa in Suriname) gaan vieren.