Na Ko lanta vertrokken we naar Ko Phi Phi, waarvan de Lonely Planet zegt: 'it's the most beautiful place on earth, promise...' We waren eens benieuwd!
's morgens namen we de boot. Door de hoge golven werd Dave niet zo goed, maar we kwamen na een dik uur al aan, dus het viel nog mee.
Het eerste wat ons opviel was niet de schoonheid van het eiland, maar het toerisme.. Pfff! Te dure hotelletjes, winkeltjes, bars, ... We vonden een mini-kamertje voor 500 Baht per nacht, dus 10 euro. Het was wel proper.
We wandelden wat rond op Ko Phi Phi die dag. Veel van de schoonheid van het eiland gaat verloren omdat we wordt afgeleid door de toeristen. Als die er nu niet waren: waaw! Felblauw water, wit strand, klifeilandjes, ... De volgende dag wandelden we in de grote hitte naar Long Beach, waar we wilden gaan snorkelen en haaien zien. Spijtig genoeg was het water niet zo helder en konden we niet veel zien.
DE uitstap om vanaf Ko Phi Phi te doen is de eilandjes errond. Dus deden wij dat ook, als echte toeristen. We voeren met een boot (met toeristen) langs Maya Bay (van de film 'The beach'), Monkey Bay (waar de apen in de benen van de toeristen bijten), en langs meer strandjes en baaien. Telkens konden we een klein uurtje naar het strand, of gaan snorkelen. We hebben het meest gesnorkeld. Dat was echt fantastisch! Superveel tropische visjes en koraalriffen, alle kleurtjes van de regenboog. Het water was heel helder, we konden heel veel zien!
De zee was weer wild die ochtend: hoge golven, en dan op zo'n boot. Dave werd weer even niet goed. Maar dat ging al een geluk over na de middag.
Na een dagje te varen en te snorkelen, waren we heel moe. Een doucheke was ook zeer welkom!
's Avonds zagen we de film 'The Beach', om wat in de sfeer te blijven.
De volgende dag regende het. We vertrokken die dag met de boot naar Krabi, het vasteland. We werden door de ferry gedropt in Raileybeach, en van daar namen we een longtailboot naar Hat Ton Sai, een baai die enkel met de boot te bereiken is. Het was nog steeds aan het regenen. Wij dus met natte rugzakken en kleren een stukje door de zee, en dan op zoek naar een slaapplaats. Gelukkig vonden we vrij snel een leuk en goedkoop hutje.
Hat Ton Sai is vooral bekend onder de klimmers door zijn adembenemende rotsformaties.
Na twee nachtjes moesten we ook daar weer vertrekken, want we moeten 12 april uit het land zijn. We namen de longtailboot naar Ao Nang en van daar namen we de bus naar Bangkok. Een hele nacht rijden, en om half 6 's morgens kwamen we aan. We moesten snel snel van de bus stappen en de bus reed ook snel weer door. Alles leek normaal. Tot we in ons hotel (Roof Garden Guesthouse maar ze hebben geen roofgarden...) merkten dat ze 's nachts in onze rugzakken hadden gezeten... De geheugenkaartjes van ons fototoestel waren weg (met foto's op!!), condooms (?) en Vietnamees geld. We waren moe, maar o zo boos! Terwijl Line heel verdrietig in de kamer zat ging Dave meteen op zoek naar de bus die ons gebracht had en vernam dat dezelfde bus waarschijnlijk vanavond terug zou vertrekken aan ons afstappunt. Hij ging ook langs de politie, die ons doorverwees naar de touristpolice.
Daar gingen we dus heen. Een taxi die Bangkok blijkbaar niet goed kende zette ons ergens af, vanwaar we nog even moesten zoeken en lopen. In het kantoor van de Touristpolice (met souvenirshop en al), wilden de mensen ons eerst niet goed helpen, maar toen we aandrongen deden ze toch iets meer moeite. We legden een verklaring af, die werd vertaald naar het Thais, en dan werden we weer naar de politie van Khao San verwezen...
We legden ons hoofd even neer in de hotelkamer en enkele uren later gebeurde er een wonder! Line vond plots, in het bovenste zakje van haar rugzak, het zakje met de geheugenkaartjes terug! De dief dacht waarschijnlijk dat het geld was in het zakje en heeft het gewoon ergens anders gauw teruggestopt... Fieuw! Natuurlijk was ons geld (ongeveer 25 euro in Vietnamees geld) nog wel weg...
We zijn 's avonds nog op de bus gaan wachten, maar ze kwam niet opdagen. Anders hadden we de dieven wel bij hun pietje gepakt!
Morgen vertrekken we naar Cambodia. Eerst nemen we een bus tot aan de grens, en van daar gaan we zelf verder tot Siem Reap, waar we naar de tempels van Ankor Wat gaan.
Vele zonnige groetjes uit Bangkok!
Line en Dave
's morgens namen we de boot. Door de hoge golven werd Dave niet zo goed, maar we kwamen na een dik uur al aan, dus het viel nog mee.
Het eerste wat ons opviel was niet de schoonheid van het eiland, maar het toerisme.. Pfff! Te dure hotelletjes, winkeltjes, bars, ... We vonden een mini-kamertje voor 500 Baht per nacht, dus 10 euro. Het was wel proper.
We wandelden wat rond op Ko Phi Phi die dag. Veel van de schoonheid van het eiland gaat verloren omdat we wordt afgeleid door de toeristen. Als die er nu niet waren: waaw! Felblauw water, wit strand, klifeilandjes, ... De volgende dag wandelden we in de grote hitte naar Long Beach, waar we wilden gaan snorkelen en haaien zien. Spijtig genoeg was het water niet zo helder en konden we niet veel zien.
DE uitstap om vanaf Ko Phi Phi te doen is de eilandjes errond. Dus deden wij dat ook, als echte toeristen. We voeren met een boot (met toeristen) langs Maya Bay (van de film 'The beach'), Monkey Bay (waar de apen in de benen van de toeristen bijten), en langs meer strandjes en baaien. Telkens konden we een klein uurtje naar het strand, of gaan snorkelen. We hebben het meest gesnorkeld. Dat was echt fantastisch! Superveel tropische visjes en koraalriffen, alle kleurtjes van de regenboog. Het water was heel helder, we konden heel veel zien!
De zee was weer wild die ochtend: hoge golven, en dan op zo'n boot. Dave werd weer even niet goed. Maar dat ging al een geluk over na de middag.
Na een dagje te varen en te snorkelen, waren we heel moe. Een doucheke was ook zeer welkom!
's Avonds zagen we de film 'The Beach', om wat in de sfeer te blijven.
De volgende dag regende het. We vertrokken die dag met de boot naar Krabi, het vasteland. We werden door de ferry gedropt in Raileybeach, en van daar namen we een longtailboot naar Hat Ton Sai, een baai die enkel met de boot te bereiken is. Het was nog steeds aan het regenen. Wij dus met natte rugzakken en kleren een stukje door de zee, en dan op zoek naar een slaapplaats. Gelukkig vonden we vrij snel een leuk en goedkoop hutje.
Hat Ton Sai is vooral bekend onder de klimmers door zijn adembenemende rotsformaties.
Na twee nachtjes moesten we ook daar weer vertrekken, want we moeten 12 april uit het land zijn. We namen de longtailboot naar Ao Nang en van daar namen we de bus naar Bangkok. Een hele nacht rijden, en om half 6 's morgens kwamen we aan. We moesten snel snel van de bus stappen en de bus reed ook snel weer door. Alles leek normaal. Tot we in ons hotel (Roof Garden Guesthouse maar ze hebben geen roofgarden...) merkten dat ze 's nachts in onze rugzakken hadden gezeten... De geheugenkaartjes van ons fototoestel waren weg (met foto's op!!), condooms (?) en Vietnamees geld. We waren moe, maar o zo boos! Terwijl Line heel verdrietig in de kamer zat ging Dave meteen op zoek naar de bus die ons gebracht had en vernam dat dezelfde bus waarschijnlijk vanavond terug zou vertrekken aan ons afstappunt. Hij ging ook langs de politie, die ons doorverwees naar de touristpolice.
Daar gingen we dus heen. Een taxi die Bangkok blijkbaar niet goed kende zette ons ergens af, vanwaar we nog even moesten zoeken en lopen. In het kantoor van de Touristpolice (met souvenirshop en al), wilden de mensen ons eerst niet goed helpen, maar toen we aandrongen deden ze toch iets meer moeite. We legden een verklaring af, die werd vertaald naar het Thais, en dan werden we weer naar de politie van Khao San verwezen...
We legden ons hoofd even neer in de hotelkamer en enkele uren later gebeurde er een wonder! Line vond plots, in het bovenste zakje van haar rugzak, het zakje met de geheugenkaartjes terug! De dief dacht waarschijnlijk dat het geld was in het zakje en heeft het gewoon ergens anders gauw teruggestopt... Fieuw! Natuurlijk was ons geld (ongeveer 25 euro in Vietnamees geld) nog wel weg...
We zijn 's avonds nog op de bus gaan wachten, maar ze kwam niet opdagen. Anders hadden we de dieven wel bij hun pietje gepakt!
Morgen vertrekken we naar Cambodia. Eerst nemen we een bus tot aan de grens, en van daar gaan we zelf verder tot Siem Reap, waar we naar de tempels van Ankor Wat gaan.
Vele zonnige groetjes uit Bangkok!
Line en Dave
2 opmerkingen:
Hé Lieverds,
Vol ongeduld zitten wachten op nieuws van jullie, maar toch bericht ontvangen uiteindelijk dat alles goed met jullie is samen ! Keineig en nog steeds aan het avonturen lees ik ! In 't noorden is het heel wat anders vrees ik ...
In de helft van jullie Groote Trek en op weg naar Cambodja ! Verzorg elkaar en wees voorzichtig .... wederom andere cultuur en omgeving.
Veel liefs,
Snap - XX
Line ..... jij hebt ook piercing in je neus laten zetten ! Stouterik !
enfin ....
Snap
Een reactie posten