Voor de geinteresseerden, en natuurlijk ook voor onszelf, hebben we onze blog verder aangevuld met foto's van India. Kijk bij maand februari en maart.
xxx
maandag 28 juli 2008
donderdag 24 juli 2008
Chiang Mai, Pai, Koh Samet
Na een maandje in Laos te hebben doorgebracht verviel ons visum bijna, dus moesten we terug naar Thailand. We maakten een heel lange reis van Pakse naar het noorden van Thailand, Chiang Mai. Na een busreis van 3 uur brachten we een middag door in Ubon Rattchatani, waar we de Thaise sfeer weer opsnoven, met fancy supermarkten, Hello Kitty-winkels (zie foto) en al.
Van daar namen we een bus naar Chiang Mai. De rit duurde 17 uur... We waren blij dat we eindelijk aankwamen en voelden ons vies.
Chiang Mai, de favoriete stad in Thailand van elke toerist, sloeg voor ons wat tegen. We verwachtten gezelligheid en kregen toerisme. Bangkok vonden we een pak leuker! Natuurlijk wel weer goed om marktjes te doen en leuke spulletjes te vinden, maar voor de rest: Burger Kings, Starbucks Coffee, Mc Donalds, ... We hadden wel een leuke avond met een Frans koppel met vier kinderen, waarmee we op de markt enkele lekkere Thaise flessen wijn leegdronken. Lycheewijn, aardbeienwijn, longanwijn, mmm... De Fransen waren blij dat ze eindelijk een glas wijn binnen hadden.
Na een dagje aan een zwembad (want we waren Chiang Mai al beu) namen we de bus naar Pai, waarvan de meeste toeristen ook zeggen dat het de hemel is. Ook dat sloeg natuurlijk tegen, we hadden het kunnen verwachten. Waarschijnlijk vinden we alles in Thailand een beetje minder omdat Laos zo geweldig was.
Het weer zat ook niet mee toen we Pai probeerden te ontvluchten met een brommertje om de longneck-villages te gaan bekijken (wat eigenlijk alleen met een tour gedaan wordt). We reden 20 kilometer en waren dan al doorweekt. We keerden dan maar terug en brachten de volgende 2 dagen door in ons hutje en daarrond. Gezelligheid troef.
Van Pai maakten we weer een 24-uur durende reis naar Koh Samet, een eiland ten zuiden van Bangkok. We reden van Pai naar Chiang Mai en van Chiang Mai een hele nacht naar Bangkok. Om 6 uur kwamen we daar aan en gingen meteen naar ons favoriete muesli-ontbijtstandje. Dan op zoek naar een travel-agency om onze reis naar Koh Samet vast te leggen. De eerste persoon die we aanspraken kon dit al direct regelen, en een uur later zaten we op de bus. 4 uur later op de boot.
We wilden op dit eiland de laatste uurtjes zon kloppen voor onze terugkomst. En daar zitten we nu nog, tot en met morgen. Koh Samet is best toeristisch, maar als je wat meer naar het zuiden rijdt, vind je nog rustige strandjes en mooie uitzichten.
Omdat we hier toch geen hele week meer willen zitten, vertrekken we overmorgen naar Ayuthaya, en dan misschien ook nog even naar Lopburi, beide steden met prachtige ruines en tempels, en hopelijk een gezellige sfeer.
woensdag 16 juli 2008
zondag 13 juli 2008
Vientiane, Savannakhet, Pakse, Don Det, Tat Lo, Attapeu
Lines verjaardag vierden we in Vientiane. Lekker ontbijtje met gebak, Frans brood met Gouda (zeer zeldzaam hier), vers passievruchtensap, verwennerij dus. We bezochten de grote markt en liepen rond in Vientiane. 's Avonds verrastte Dave Line met een fles Cava en wat romantiek...
De laatste dag in Vientiane besloten we al die calorieen eraf te gaan sporten. Voor 8 USD konden we een dag fitnessen met sauna, stoombad, zwembad, jacuzzi en een uur massage. Lines verjaardag bleef maar duren.
's Avonds namen we de bus naar Savannakhet, nog steeds met onze vriend de Duitser, Ben.
In Savannakhet reden we weer met een brommertje langs mooie natuur en door gezellige dorpjes. We bezochten er ook het dinosaurusmuseum, dat eerder lachwekkend was...
's Avonds aten we heel lekkere verse vis uit de Mekong!
De volgende dag vertrokken we alweer. Ons eerste plan was naar Tat Lo te gaan. Op de kaart was een weg te zien die van Khong Sedon naar Tat Lo ging, zodat we een hele hoek zouden afsnijden. Een superlange rit in een onverluchte bus(de ramen konden niet open en de ventilators werkten niet...), we waren blij dat we in Khong Sedon aankwamen. Maar na 10 minuten was onze vreugde voorbij. Khong Sedon bleek een boerengat te zijn, en de weg die naar Tat Lo liep was onberijdbaar. Aangezien dit Lines idee was, was Dave even slechtgezind. Dit kwam eerder door de vervelende busrit en de honger dan door Line. De beste optie was verder door te rijden naar Pakse, waar we zeker een bus naar Tat Lo konden nemen. Op de bus naar Pakse kwamen we wel een vriendelijke Australische tegen, die ons voor de volgende dag een gratis rit naar de 'fourthousand islands' aanbood. Die kans grepen we en veranderden dus onze plannen. Het laatste stukje moesten we even liften, wat heel makkelijk blijkt te zijn in Laos. Dit deden we al vaker. Meestal mogen we achterin een pickup en soms zelfs in een houtkar (zie foto vorige tekst).
Met een bootje werden we naar Don Det gebracht, een van de 'fourthousand islands'. Een vrij klein eilandje, maar des te gezelliger. We kozen een hutje met uitzicht op de Mekong en twee hangmatten voor 20000 kip (2 USD). Basic, maar leuk. We huurden een fiets en reden het eiland rond en ook het eiland ernaast, Don Khon, waar een aantal rivieren samenkomen en zo prachtige stroomversnellingen en watervallen worden gevormd.
We besloten toch niet te veel tijd door te brengen op Don Det en onze resterende tijd in Laos goed te besteden. We vertrokken dus na 2 dagen, eerst richting Pakse, waar we de bus namen naar Tat Lo. Tat Lo is eigenlijk maar 1 straat en een paar guesthouses groot. Het is er superrustig, goedkoop, er zijn weinig toeristen en de omgeving is ontzettend mooi. We huurden uiteraard weer een brommer en bezochten enkele watervallen. Eentje zelfs van bovenaf zodat we een indrukwekkend uitzicht hadden.
De eigenaar van ons guesthouse had een plannetje getekend, maar erg duidelijk was het niet, dus kwamen we terecht in kleine zandweggetjes en reden we dus maar gewoon wat rond. We reden langs dorpjes, heel ver weg in 'the middle of nowhere', die nog nooit toeristen gezien hadden. Het hele dorp verzamelde zich om ons te bekijken (zie foto). We lieten daar maar wat pennen achter voor de kinderen.
Van Tat Lo reden we met de bus naar Attapeu (wat betekent: buffaloshit). Hier hebben we in de twee dagen dat we er waren geen enkele toerist gezien. In het stadje was niet erg veel te beleven, maar uiteraard in de dorpjes errond weer wel. Wederom prachtige natuur, met verscholen watervallen in de bergen.
Langs de weg aten we noodlesoep en kregen een glaasje water. Normaal gezien is het water dat aangeboden wordt gezuiverd, maar in dit water ontdekten we net iets te laat minuscule wormpjes... Tja. Een grondig onderzoek bij thuiskomst zal niet overbodig zijn.
Nu zijn we terug in Pakse, waar we morgen de bus naar Ubon Rattchatani nemen, en van daar rijden we rechtstraaks naar Chiang Mai.
Dan kan je ons weer bereiken op ons Thais nummer, te vinden op de blog.
Vele groetjes
Dave en Line
dinsdag 1 juli 2008
foto's Laos: rare beestjes, de rijstvelden rond Vang Vieng en Vientiane
Bij deze vele foto's hoort nog een klein stukje tekst:
Na Luang Prabang reden we met de bus naar Vang Vieng, een plaats die vooral gekend is voor het 'tuben' (met een rubberen band de rivier afvaren).
Ook hier huurden we een dag een brommertje om de buurt te verkennen. We bezochten een grot en reden lang een prachtig landschap: rijstvelden, bergen, groen, zandwegen, ... Spijtig genoeg moesten we onze tocht vervroegd afbreken omdat Dave zijn been aan de brommer verbrand had en Lines schoen stuk was. Het was een beetje een pechdag. En het regende.
Volgende dag beter! Het zonnetje scheen weer, dus gingen we dat 'tuben' eens uitproberen. We sprongen in de rivier op een grote rubberen band en dreven naar de eerste stop (om de 100 meter was er wel een bar met luide muziek en veel drank). Elke bar probeerde je binnen te halen met een stok of een touw. Best moeilijk tegen de stroming in. Vele bars hadden een gigantische 'swing', waarmee je in het water slingerde.
Het 'tuben' was wel leuk, alleen vonden we het spijtig dat het een attractie voor dronken toeristen is geworden. Dit is trouwens heel gevaarlijk.
Zo voeren we de rivier af, tot we terug in Vang Vieng aankwamen. Het laatste half uur regende het superhard! Het werd dan wel wat koud. We denken dat het regenseizoen nu echt begonnen is.
Zo voeren we de rivier af, tot we terug in Vang Vieng aankwamen. Het laatste half uur regende het superhard! Het werd dan wel wat koud. We denken dat het regenseizoen nu echt begonnen is.
Nu zitten we in Vientiane, en vieren bijna Lines verjaardag! Daarom zitten we nu in een iets duurder hotelletje, genieten dus!
Vele groetjes
Line en Dave
Abonneren op:
Posts (Atom)
