Sabadee!
Van Luang Nam Tha trokken we naar Houy Xai, tegen de Thaise grens. Neen, we gaan nog niet terug naar Thailand, daarvoor is Laos veel te interessant!
We bleven een dag in Houy Xai. We wilden een klein dorpje gaan bezoeken, maar aangezien de brommers te duur waren en er geen bussen heen reden, hebben we erheen gelift. Het dorpje sloeg wat tegen, het was al zo platgelopen door toeristen. Ook liftten we terug, dit keer op een supertrage houtkar. In de middagzon.
's Avonds lieten we ons lekker masseren bij het Rode Kruis. Een uurtje kost slechts 2 euro. Profiteren dus.
De volgende dag sprongen we op de boot naar Luang Prabang. Het zou een tocht van twee dagen zijn. We bereidden ons alvast voor met een extra kussentje, want de zitjes in de boot waren eigenlijk gewoon wat houten planken. De tocht op de Mekong was heel erg mooi en rustig (iets minder rustig met dronken Engelsen naast ons), maar lang, lang. De eerste dag voeren we van 11u tot 18u, en de volgende dag van 9u tot 18u30. Toch iets te veel.
Maar goed, gisteren kwamen we aan in Luang Prabang, een ongelooflijk mooie stad. Heel knus, niet te veel verkeer en mensen, gezelligheid alom. Morgen gaan we naar een waterval om ons af te koelen, want de temperaturen gaan weer tegen de 40 denk ik.
De foto's volgen nog!
Dikke kussen, Line en Dave
donderdag 26 juni 2008
zaterdag 21 juni 2008
Sapa en Laos
Na een 10 uur lange treinrit, met best comfortabele bedjes, kwamen we aan in het treinstation van Lao Cai, waar we een minibusje door de bergen namen naar Sapa. We waren aangenaam verrast! Wat een prachtig landschap! Ongelooflijk mooie terrasbouw, rijstvelden, kleine dorpjes van bergstammen en mensen in traditionele kledij (met mandjes en kindjes op de rug gebonden). Het werd alleen maar beter vanaf dan. We vonden een zeer goedkope kamer (6 USD), die uitkeek op de bergen, 's morgens gehuld in een dikke mist. (zie foto, dat is het zicht vanop onze kamer).
Sapa is een supergezellig bergdorpje, en het lijkt altijd Kerstmis. Het was vrij frisjes, wat wel eens welkom was. We wandelden over het kleurrijke marktje, waar de H'Mong-people en de Dzao-people hun waar verkopen. Kledij, zilveren juweeltjes (gemaakt van oude Franse munten), vreemde muziekinstrumentjes, hond (zie foto), ... Allemaal om ter goedkoopst. We sloegen onze slag en Line kon het natuurlijk niet laten een mooi rokje te kopen, dat eigenlijk heel veel blauw afgeeft (en niet alleen als je het wast). Toch is het mooi.Ondertussen begonnen de anti-malaria-pillen (Lariam) hun tol weer te eisen. Dit keer met haaruitval bij Line. Al vier maanden vergif! Line besloot te stoppen met Lariam. Het enige probleem was de volgende bestemming Laos, een vrij groot malaria-risicogebied... Dave blijft Lariam nemen, desondanks hij 's avonds nogal moe is, en een wazig zicht krijgt van de pillen.
We besloten hier weer alles op eigen houtje te doen, dus huurden we weer 2 dagen een brommer (een motobai in het Vietnamees-Engels), waarmee we de nabijgelegen 'minority-villages' bezochten. De dorpjes waren prachtig! Af en toe volgde een horde lieve verkoopsters (al dan niet met kinderen) ons, en toonden ons de weg. Later hoopten ze natuurlijk ons iets te verkopen. We bezochten een aantal dorpjes en een grote, 100 meter hoge waterval op enkele kilometers van Sapa.
Sapa vonden we het mooiste deel van Vietnam.
Toen was het tijd om Vietnam te verlaten en richting Laos te trekken. We namen eerst de bus van Sapa naar Dien Bien Phu, dichtbij de meest noordelijke grenspost van Laos (die nog maar vanaf dit jaar ook voor toeristen open is). We zaten 8 uur opeengepropt in een klein busje en reden op de slalomweggetjes door de bergen. In Dien Bien Phu bleven we een nacht en om half 6 de volgende ochtend zaten we weeral voor 9 uur op de bus. Deze keer nog veel erger dan de vorige dag: we zaten met 22 en een kikker en heel veel baggage (zowel in als op de bus) in een busje van 16 personen. We reden gevaarlijk dicht langs diepe afgronden, door modderige wegen en zagen het tot hier toe prachtigste landschap. Af en toe moesten we uit de bus om ze te duwen door de modder.
We werden afgezet in Muong Khoa, een klein dorpje in Laos. Daar bleven we ook een nacht, en we zetten onze reis dan maar ineens voort. Weeral een klein busje met te veel mensen en baggage. Westerlingen zijn veel te groot voor de busjes, onze knieen werden geplet. Voor Dave (die een stoel met veel beenruimte dacht te hebben) kwam een vrouw op een plastic stoeltje zitten, dat steeds dichter tegen zijn knieen schoof en dat moest tegengehouden worden in de bochten.
Na 3,5 uur reden we Udomxai binnen en nu we toch bezig waren, sprongen we meteen op de volgende bus, die 10 minuten later vertrok. Omdat we de laatsten waren om op te stappen, moetsen we dit keer in het gangpad zitten. Na 4 uur doet je achterste en je rug wel erg pijn.
We waren blij dat we aankwamen in Luang Nam Tha, een stadje in noordwest Laos dat heel erg rustig is, en waar we snel een prachtige superpropere kamer vonden voor 5 USD.
De mensen zijn hier overdreven vriendelijk en Laos bevalt ons nu al zeer. We reizen nu al enkele dagen samen met een toffe Duitser. We amuseren ons goed samen.
Ook hier huurden we weer twee dagen een brommertje, om de nabijgelegen dorpjes te verkennen. Laos is heel erg arm, maar erg mooi. De mensen zijn lief, de kinderen om op te eten. De foto's volgen later.
Zo, ik denk dat we onze schade hebben ingehaald.
We hebben ook een nieuw nummer:
856-20 6041108
Bellen maar!
Vele groetjes
Dave en Line
Hanoi, Cat Ba Island
Hallo iedereen!
Het is een tijdje geleden (wegens problemen met foto's uploaden, traag internet en trage computers op verlaten plaatsen), dus we hebben wat in te halen.
Van Hue namen we 's nachts de laatste open-tour bus naar Hanoi, 13 uur rijden. In Hanoi telden we het aantal dagen dat we nog in Vietnam konden doorbrengen. We besloten niet langer te treuzelen in Hanoi en mooiere plaatsen op te zoeken, zoals Cat Ba Island, een eiland in Halong Bay.
Hanoi was een zoveelste drukke, maar aangename stad, met een oud gedeelte rond een meertje. In grote steden kan je alles vinden, ook speciale gerechten. Zo had Dave gegrilde hond besteld. Het was flauw vlees met veel vet en smaakte niet erg goed. De volgende 2 dagen lagen zijn darmen in de knoop. Eigen schuld, dikke bult (vond Line).
Met een busje en een speedboot werden we naar Cat Ba Island gebracht. Een prachtig groen eiland met veel bergen en een 'national park'. Het was wel bewolkt en het heeft soms wat geregend, maar toch was het een prachtige plaats waar we ons heel goed voelden.
We huurden 2 dagen een brommer en reden het hele eiland rond, wat op zich al zeer de moeite was. We hadden besloten om zo weinig mogelijk tours te doen (tours slagen wel eens tegen, en zelfstandig is goedkoper en dan kunnen we doen wat we willen), dus gingen we ook dit keer de tour gewoon zelf doen. We trokken om 7 uur 's morgens naar het 'national park'. Met een stok voor zich uit, deed Dave alle vieze grote spinnen en webben weg, die zich de vorige nacht een web hadden gemaakt over het wandelpad. Het waren erg veel spinnen en webben, want we waren blijkbaar de eersten om het padje te bewandelen. We hebben nog nooit zo veel spinnen op korte tijd gezien. (zie foto)
In de bomen zagen we van ver een languurtje (aap), een bedreigde diersoort in Cat Ba.
Van Cat Ba namen we na drie dagen een trage houten boot door Halong Bay, waar ontzettend veel eilandjes uit de zee rijzen, en zo een sprookjesachtig landschap maken. Van Halong City namen we de bus naar Hanoi, waar we enkele uren later de nachttrein namen richting Sapa.
zondag 8 juni 2008
zaterdag 7 juni 2008
Hue
Hallo iedereen!
Hier zijn we al weer terug. We hebben chance met een kamertje met gratis internet, dus bloggen maar!
We zijn in Hue nu, centraal Vietnam. Toevallig is hier net het Hue Festival bezig, dus het is heel erg druk. (zie http://www.huefestival.com/)
De eerste avond zijn we al meteen cultuur gaan opsnuiven op het festival. We zagen Thaise, Japanse en Chinese dans (dit vooral voor Line natuurlijk). We zaten naast een grappig Vietnamees bommake dat de hele tijd een uitleg deed die we niet verstonden (zie foto). Ze had geen tanden en bood ons een groen goedje aan om onder onze neus te smeren. Pikken dat dat deed!
Hier zijn we al weer terug. We hebben chance met een kamertje met gratis internet, dus bloggen maar!
We zijn in Hue nu, centraal Vietnam. Toevallig is hier net het Hue Festival bezig, dus het is heel erg druk. (zie http://www.huefestival.com/)
De eerste avond zijn we al meteen cultuur gaan opsnuiven op het festival. We zagen Thaise, Japanse en Chinese dans (dit vooral voor Line natuurlijk). We zaten naast een grappig Vietnamees bommake dat de hele tijd een uitleg deed die we niet verstonden (zie foto). Ze had geen tanden en bood ons een groen goedje aan om onder onze neus te smeren. Pikken dat dat deed!
Ook zagen we de 'Koninklijke Steltenlopers van Merchtem', inderdaad: van Belgie. Ze hebben hier veel bekijks! (zie foto)
Vandaag zijn we weer een leuk brommertochtje gaan doen. Eerst wilden we naar een strandje gaan, maar dat sloeg maar wat tegen. Veel te druk, lang saai strand. Dan zijn we, zoals gewoonlijk, maar wat gaan rondrijden. Mooie landschappen met water, paalwoningen, bootjes, kleurrijke begraafplaatsen, wierookmakerijen, ... Echt de moeite!
In de namiddag bezochten we de Royal Tombs van Hue en reden ook daar in de buurt wat rond.
Het is nog steeds superheet en we zweten ons te pletter.
De malaria-pillen maken ons moe en zorgen voor zware dromen en nachtmerries... Dat hoort erbij zeker?
Morgen gaan we een 13 uur-lange tocht naar Hanoi maken.
Vandaag zijn we weer een leuk brommertochtje gaan doen. Eerst wilden we naar een strandje gaan, maar dat sloeg maar wat tegen. Veel te druk, lang saai strand. Dan zijn we, zoals gewoonlijk, maar wat gaan rondrijden. Mooie landschappen met water, paalwoningen, bootjes, kleurrijke begraafplaatsen, wierookmakerijen, ... Echt de moeite!
In de namiddag bezochten we de Royal Tombs van Hue en reden ook daar in de buurt wat rond.
Het is nog steeds superheet en we zweten ons te pletter.
De malaria-pillen maken ons moe en zorgen voor zware dromen en nachtmerries... Dat hoort erbij zeker?
Morgen gaan we een 13 uur-lange tocht naar Hanoi maken.
donderdag 5 juni 2008
foto's Qui Nhon, Hoi An
In Hoi An zijn er talrijke 'tailorshops' die maar al te graag kleren, schoenen, zakken, ... op maat willen maken! En dat tegen een zeer lage prijs. We lieten ons dus allebei gaan: 2 jassen voor Line (roodkapjesjas: zie foto), 1 jas en 2 chique hemdjes voor Dave, en allebei een vet paar schoenen!
foto's HCMC, Mui Ne,
In Ho Chi Minh City hebben we niet veel foto's genomen, want het was niet veel meer dan een drukke stad met veel verkeer. Wel zie je twee foto's van de Cu Chi tunnels, net buiten HCMC. Dave kruipt er in een VietCong-tunnel en schiet met een AK47!
zondag 1 juni 2008
Mui Ne, Nha Trang, Qui Nhon
Toen de drukte van Ho Chi Minh City ons te veel werd, besloten we naar Mui Ne te gaan, iets verder noordwaarts aan de kust. Resorts bij de vleet, misschien iets te chic voor ons... We vonden toch een gezellig guesthouse met enorm vriendelijke mensen. Het strand was heerlijk, het weer heet (er stond wel een goei zeewindje).
We huurden een brommertje voor 2 dagen, want alles was vrij ver van elkaar gelegen, en we zochten de zandduinen op, waarvoor Mui Ne bekend staat. Echt geweldig was het niet, het tochtje op zich was mooier. We bezochten het kleine vissersdorpje en gingen naar de fairystream en -spring. Daar liepen we door het ondiepe, bruine riviertje naar de waterval, die wel deugd deed...! Mooie wandeling naast roodkleurige rotsformaties.
Na drie dagen hadden we het wel gezien. We legden de bus vast naar Nha Trang, maar toen we al anderhalf uur gewacht hadden op de bus, bleek dat ze onze bus vergeten te boeken waren... De persoon bij wie we geboekt hadden heeft ons hotelletje moeten betalen voor die dag. Eigen schuld, dikke bult. We konden diezelfde nacht wel de bus naar Nha Trang nemen. Tegen de ochtend kwamen we er aan. Wat een teleurstelling! Zo Westers, groot, ongezellig, en toeristisch. We boekten meteen een bus naar Qui Nhon.
Toen we in Qui Nhon aankwamen stonden de taxi-brommers ons al op te wachten om ons naar een hotel te brengen. Natuurlijk waren we weer te koppig om geld te betalen en dachten we er zelf wel te geraken. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee. Met de -nu al heel zware- rugzak wandelden we 3 uur in de zon, maar we vonden wat we zochten.
Ook hier huurden we weer een brommertje om de buurt te verkennen. Van het stadje zelf hadden we weer meer verwacht. De omgeving rond Qui Nhon is wel prachtig.
Gisteren reden we langs de kust en door de bergen met ons brommertje (dat bijna uit elkaar rammelde, het kostte dan ook maar 2,5 euro voor een dag), op zoek naar een gezellig strandje. We vonden een enorm mooi leeg strandje met 2 reuzegrote parasols. Buiten ons was er niemand! Zalig!
Onderweg wilden we nog ergens iets gaan eten. Wat we bestelden was niet wat we kregen, maar wel lekker. We kregen een hele kip (kop en al), een grote, platte rijstkoek, kruiden, fishpaste en kippensoep (met kippenpoten). Buikje rond, dat wel.
Vandaag nemen we de bus naar Danang, vanwaar we nog gaan proberen in Hoi An te geraken. Het is hier niet zo simpel om iets van bus en trein te regelen, want weinig mensen spreken Engels.
De foto's van dit verslag komen later, want deze computer wil ze niet downloaden van de camera.
Vele groetjes
Line en Dave
We huurden een brommertje voor 2 dagen, want alles was vrij ver van elkaar gelegen, en we zochten de zandduinen op, waarvoor Mui Ne bekend staat. Echt geweldig was het niet, het tochtje op zich was mooier. We bezochten het kleine vissersdorpje en gingen naar de fairystream en -spring. Daar liepen we door het ondiepe, bruine riviertje naar de waterval, die wel deugd deed...! Mooie wandeling naast roodkleurige rotsformaties.
Na drie dagen hadden we het wel gezien. We legden de bus vast naar Nha Trang, maar toen we al anderhalf uur gewacht hadden op de bus, bleek dat ze onze bus vergeten te boeken waren... De persoon bij wie we geboekt hadden heeft ons hotelletje moeten betalen voor die dag. Eigen schuld, dikke bult. We konden diezelfde nacht wel de bus naar Nha Trang nemen. Tegen de ochtend kwamen we er aan. Wat een teleurstelling! Zo Westers, groot, ongezellig, en toeristisch. We boekten meteen een bus naar Qui Nhon.
Toen we in Qui Nhon aankwamen stonden de taxi-brommers ons al op te wachten om ons naar een hotel te brengen. Natuurlijk waren we weer te koppig om geld te betalen en dachten we er zelf wel te geraken. Misschien was dit toch niet zo'n goed idee. Met de -nu al heel zware- rugzak wandelden we 3 uur in de zon, maar we vonden wat we zochten.
Ook hier huurden we weer een brommertje om de buurt te verkennen. Van het stadje zelf hadden we weer meer verwacht. De omgeving rond Qui Nhon is wel prachtig.
Gisteren reden we langs de kust en door de bergen met ons brommertje (dat bijna uit elkaar rammelde, het kostte dan ook maar 2,5 euro voor een dag), op zoek naar een gezellig strandje. We vonden een enorm mooi leeg strandje met 2 reuzegrote parasols. Buiten ons was er niemand! Zalig!
Onderweg wilden we nog ergens iets gaan eten. Wat we bestelden was niet wat we kregen, maar wel lekker. We kregen een hele kip (kop en al), een grote, platte rijstkoek, kruiden, fishpaste en kippensoep (met kippenpoten). Buikje rond, dat wel.
Vandaag nemen we de bus naar Danang, vanwaar we nog gaan proberen in Hoi An te geraken. Het is hier niet zo simpel om iets van bus en trein te regelen, want weinig mensen spreken Engels.
De foto's van dit verslag komen later, want deze computer wil ze niet downloaden van de camera.
Vele groetjes
Line en Dave
Abonneren op:
Posts (Atom)
